Billijk, scoreloos, gelijkspel. De wedstrijd gaf de indruk dat op elk moment wel een (enig) doelpunt kon vallen en dit zou dan zeker beslissend geweest zijn, maar uiteindelijk is er terecht geen winnaar uit de bus gekomen.
Blankenberge had zeer recent nog de spits van Torhout overgenomen, en dit, met het gegeven dat de heenwedstrijd op 2-5 was geëindigd, zorgde misschien toch voor wat extra druk voor de Leedse verdediging. Het weze echter gezegd dat de groen-witte defensie het uitstekend deed. Maar ere aan wie ere toekomt, iedereen was top vandaag.
De eerste kans is voor de bezoekers. Na een knappe combinatie besluit Nicolas op de dwarsligger (9′). Meteen naar de overkant waar Jong Lede, na een scrimage, goed weg komt. Stilstaande fases kunnen potentieel veel gevaar opleveren omwille van de Westvlaamse ’torens’. Na hoekschop gaat de kopbal over (16′). Op vrije trap op de hoek van de 16, wordt er van dichtbij nog naast gekopt (28′). Jong Lede is zeker niet de mindere, maar zuivere kansen worden er niet gecreëerd. Op een diepe bal kan Wout recht op doelman Van Volcem af. Verschalken lukt niet (35′). Qua inzet, intensiteit, spanning, … zeker een aangename eerste helft. Qua doelkansen amper emotie.
Ook in de tweede helft is de eerste kans voor de bezoekers. Wout snelt de rechterflank af, legt breed tot bij Manki die perfect in de hoek knalt. Van Volcem voorkomt, met een knappe zweefsprong, erger (52′). Amper later Manki de flank af. De voorzet komt niet tot bij een vrijstaande medemaat (55′). Blankenberge versiert dan liefst 10 hoekschoppen. Op amper één ervan moet Bart de bal uit de lage hoek duwen. Een doelpunt hangt wel in de lucht, ook langs Leedse zijde, maar het zou eerder een lucky one moeten geweest zijn, want beide verdedigingen stonden pal. Naar het einde toe werd alles wat bitsiger, maar wanneer de ref na 95 minuten affluit kan iedereen zich wel vinden in het gelijkspel. Ook mentaal betekent dit punt een opsteker.
Volgende week is er de derby met Erpe-Mere United.